Kahve mi? Her yerdedir. Onu sayısız hayata, duruma, drama, mutluluğa uygulayabilirsiniz. Hangi role uygun görülürse onu oynar sessizce. Sıcaktır, soğuktur, süslü püslüdür, köpürmüştür, unutulmuştur, lükstür, fakir ve pasaklıdır… Unutulmaz bir filmin en can alıcı sahnesinde, çok önemli bir ziyaretin bahanesinde, bir ofiste tek başına kahvaltı olmuş, karşı masadaki yalnızın imdadına yetişmiş, küçücük bir kafeye sığınmış öğrencilerin elinde demini kahkahalarla almış, tüter. Umursamazdır.
Talihsizce içinde yaşadığımız tüketim çağı kahveyi kendi amaçlarına göre parlatıp yüceltedursun, o buna ihtiyacı olmayacak kadar yaşlı, tecrübeli, mağrur, yaşamalara fon olmaya devam ediyor.
Yukarda durmaksızın kişileştirmeye çalıştığımız sevgili kahve, gerçekten bir insan olsaydı, belleğindeki en güçlü çocukluk anıları İstanbul’da geçiyor olacaktı.
Kahvenin keşfiyle ilgili rivayetlerin çeşitliliği, neredeyse bir kahve mitolojisi yaratmış durumda. En yaygın olanı 8. yüzyılda Habeşistan’da yaşamış Khaldi isimli bir çobandan bahsediyor. İsmi de enteresan şekilde kahve sözcüğünü çağrıştıran çoban Khaldi, güttüğü miskin koyunların, küçük kırmızı salkımlar halindeki bazı yemişlerle beslendiklerinde kısa sürede canlanıp hareketlendiklerini fark eder. Merakla bu bitkinin tadına kendisi de bakar. Yemeye devam eder ve tahmin ettiği gibi fark edilir bir enerji hisseder. Sonucu etrafındaki insanlara anlatır. Kahve yeme furyası böyle başlar ve gelişir.
13. yüzyılda, muhtemelen şans eseri, çekirdeklerin yanmasıyla, pişirme ve suyla karıştırma fikri ortaya çıkar. Araplar bu içeceğe, keyif verici anlamında Qahwah derler. Ve birkaç asır sonra kahve Habeş diyarlarından İstanbul’a getirildiğinde, yolculuğunun en kritik durağına varmış olur. O artık anlı şanlı Türk kahvesidir. Tarih 15. yüzyılı yazarken İstanbul’daki canlı uluslararası ticaret, bu çekirdekleri Avrupa’ya ulaştırmakta geciktirmeyecektir. Kahve artık çocukluk dönemini geride bırakmış, tüm dünyayı karış karış dolaşacak esmer bir delikanlıya dönüşmüştür.
Not: Derlenmiş toplanmış bilgi için ekşişeyler’e ve sözlük yazarı burda kotu cikmis’a teşekkürler.